(DOWNLOAD) "Szlak Tatarski. Miniprzewodnik" by Praca Zbiorowa " Book PDF Kindle ePub Free
eBook details
- Title: Szlak Tatarski. Miniprzewodnik
- Author : Praca Zbiorowa
- Release Date : January 19, 2012
- Genre: Europe,Books,Travel & Adventure,
- Pages : * pages
- Size : 3811 KB
Description
Miniprzewodnik Wydawnictwa Bezdro偶a opisuj膮cy najwa偶niejsze atrakcje turystyczne miasta b膮d藕 regionu. Poznasz histori臋 miejsca, przeczytasz opisy atrakcji turystycznych i (najwa偶niejsze dla turysty) informacje praktyczne: co warto zobaczy膰, gdzie szuka膰 noclegu i jak dojecha膰 w miejsce, kt贸rego nie mo偶na pomin膮膰 zwiedzaj膮c okolic臋. Zapraszamy na wycieczk臋!
Szlak tatarski
Pograniczne tereny mi臋dzy Biebrz膮 a Narwi膮 to wyj膮tkowy obszar w skali kraju. Wielokulturow膮 mozaik臋 etniczn膮 wzbogacaj膮 tu Tatarzy. Cho膰 dzi艣 trudno ich wypatrze膰 w艣r贸d innych mieszka艅c贸w regionu, 艣wiadectwem muzu艂ma艅skiej kultury s膮 meczety we wsiach Bohoniki i Kruszyniany. Jad膮c z jednej miejscowo艣ci do drugiej, warto zahaczy膰 o ciekawe Krynki, kt贸re zachowa艂y kilka interesuj膮cych zabytk贸w i wiej膮cy nostalgi膮 klimat pogranicza. Na tutejsze bezdro偶a najlepiej wyruszy膰 z Sok贸艂ki - b膮d藕 co b膮d藕 metropolii w skali mikroregionu.
Tatarzy w Polsce
Tw贸rc膮 osadnictwa tatarskiego w Wielkim Ksi臋stwie Litewskim by艂 Witold, panuj膮cy w latach 1392-1430. Osadnicy rekrutowali si臋 spo艣r贸d uchod藕c贸w ze Z艂otej Ordy, a po bitwie pod Grunwaldem, w kt贸rej wzi膮艂 udzia艂 hufiec tatarski, r贸wnie偶 z Krymu. Pr贸cz dobrowolnych przesiedle艅c贸w, na Litw臋 trafiali r贸wnie偶 je艅cy. Ksi膮偶臋 osadza艂 ich na pograniczu z pa艅stwem krzy偶ackim, w zasi臋gu grod贸w w Trokach, Wilnie, Grodnie czy Nowogr贸dku.
W XV i XVI w. liczba Tatar贸w ros艂a. W tym czasie utrwali艂 si臋 podzia艂 na Tatar贸w gospodarskich (arystokracj臋 maj膮c膮 prawa szlachty, bez udzia艂u w 偶yciu politycznym) i prostych Tatar贸w-Kozak贸w. Obie grupy obowi膮zywa艂a s艂u偶ba wojskowa, kt贸ry to obowi膮zek stopniowo zanika艂 na skutek przechodzenia na s艂u偶b臋 zaci臋偶n膮 (op艂acan膮 ze skarbu pa艅stwa). W pierwszych latach XVII w. sejm zabroni艂 op艂acania s艂u偶by z publicznej kasy, co - wraz z sytuacj膮 polityczn膮 i religijn膮 - sko艅czy艂o si臋 w 1672 r. buntem lipk贸w (tak zwano Tatar贸w z Podola i Wo艂ynia). Przej艣cie chor膮gwi tatarskich (koronnych, chor膮gwie litewskie pozosta艂y lojalne) na stron臋 tureck膮 opisa艂 w Panu Wo艂odyjowskim Henryk Sienkiewicz. Przyw贸dc臋 buntu, rotmistrza Aleksandra Kryczy艅skiego, Turcy mianowali bejem Baru. Jan III Sobieski, aby za艂agodzi膰 sytuacj臋, rozpocz膮艂 rokowania z Tatarami, kt贸rzy jak si臋 okaza艂o nie byli zadowoleni z tureckiej s艂u偶by. Sejm og艂osi艂 amnesti臋 dla powracaj膮cych pod sztandar Rzeczypospolitej hufc贸w, potwierdzaj膮c dotychczasowe przywileje i obiecuj膮c w zamian nadania ziemskie. W艂a艣nie 贸wczesne nadania da艂y pocz膮tek osadnictwu w Kruszynianach i Bohonikach.
Opr贸cz prowadzenia gospodarstw, Tatarzy parali si臋 偶o艂nierk膮, uczestnicz膮c we wszystkich bataliach narodowych, 艂膮cznie z powstaniami. Z tej spo艂eczno艣ci wywodzili si臋 bliscy wsp贸艂pracownicy J贸zefa Pi艂sudskiego, PPS-owcy: Aleksander Sulkiewicz i Stefan Bielak. Wojskowe tradycje tatarskie odbudowywano jeszcze po odzyskaniu niepodleg艂o艣ci. Pu艂k u艂an贸w walczy艂 w wojnie z bolszewikami, w 1936 r. w Wilnie stworzono szwadron tatarski. Mieszkaj膮cy w Polsce Tatarzy stopniowo si臋 polonizowali. Wielu, tak jak ich bia艂oruscy i polscy s膮siedzi, emigrowa艂a do wi臋kszych o艣rodk贸w. Spore skupiska tatarskiej spo艂eczno艣ci powsta艂y w Bia艂ymstoku, Sok贸艂ce, a na skutek przesiedle艅 z ziem w艂膮czonych do ZSRR, r贸wnie偶 w Gda艅sku i w Gorzowie Wielkopolskim.
Obecnie mieszka w Polsce ok. 4 tys. os贸b pochodzenia tatarskiego, kt贸re mo偶na uzna膰 za grup臋 etniczn膮. Dzia艂a Muzu艂ma艅ski Zwi膮zek Religijny w RP, na czele kt贸rego stoi mufti Tomasz Mi艣kiewicz, oraz 艣wiecki Zwi膮zek Tatar贸w Polskich. Osoby o tatarskich korzeniach trudno jednak odr贸偶ni膰. Ich religijno艣膰 odbiega od muzu艂ma艅skiego kanonu pobo偶no艣ci. Jednak tradycyjne doroczne 艣wi臋ta obchodzone na Podlasiu pomagaj膮 utrzyma膰 poczucie wsp贸lnoty.